O ile w wyborze popularnego urządzenia w domu osoby dorosłe zdecydowanie częściej wskazują telewizor niż smartfon, o tyle odpowiedzi dzieci nie są już tak jednoznaczne – wynika z tegorocznych badań “Kids’ Power 2016”.
Smart wybory dzieci
Smartfony dają dzieciom dużo szerszy i łatwiejszy dostęp do szeroko rozumianej rozrywki, w której interakcja jest kluczowym elementem. Zapewniają stały kontakt z rówieśnikami, umożliwiają korzystanie z social mediów, dają możliwość pobierania różnego rodzaju aplikacji, które nie pozwalają się nudzić. Pokolenie Z nie chce już tylko biernie oglądać programów telewizyjnych, oczekuje tego samego rodzaju interakcji, które dają im smartfony. Szansą dla tradycyjnej telewizji może być silny trend rodzinnego spędzania czasu, który o dziwo, jest wysoko ceniony przez pokolenie Z – uważa Sebastian Błasiak, organizator Family Thinking Forum.
Zobacz również
Jeśli w domu funkcjonują urządzenia zaawansowane technicznie jak tablet, smartfony, ipad, konsole, dzieci w naturalny sposób „wchodzą” w ten obszar. Nawet przedszkolaki nie potrzebują specjalnej instrukcji. Robią to intuicyjnie – komentuje Katarzyna Krzywicka – Zdunek, liderka badania Kids’Power z IQS.
Dlatego, jak wyniki badań, dzieci znacznie częściej niż ich rodzice przyznają się do częstego używania laptopów, tabletów czy konsol do gier (różnice procentowe pomiędzy wskazaniami dzieci, a ich rodziców wynoszą odpowiednio 5, 11 i 12%). Najmłodsi członkowie rodzin niemal stale są on-line. Dzieci przyznają się do korzystania z internetu średnio 5-6 razy w tygodniu (83% z nich).
![#PrzeglądTygodnia [05.11-12.11.24]: kampanie z okazji Movember, suszonki miesiąca, mindfulness w reklamach](https://nowymarketing.pl/wp-content/uploads/2024/11/przeglad-tygodnia-5-12-listopada-142x0-c-default.jpg)
Źródło: Kids’ Power, IQS (Z którymi urządzeniami mieli do czynienia w ciągu ostatniego tygodnia)
Słuchaj podcastu NowyMarketing
Telewizyjne genders
Dzieci najczęściej oglądają telewizję w towarzystwie rodziców. Obie grupy twierdzą, że wśród najczęściej oglądanych programów prym wiodą filmy i seriale. Matki pytane o pozostałe, najczęściej oglądane przez ich dzieci programy wymieniają bajki, programy przyrodnicze oraz programy o wynalazkach podczas gdy dzieci deklarują, że najczęściej oglądają programy sportowe, teledyski, programy sensacyjne czy reality show. Obowiązuje telewizyjne genders.
Dziewczynki, kiedy rządzą pilotem, poza filmami i serialami, dużo częściej niż chłopcy wybierają talent show, reality show oraz programy kulinarne. Chłopcy natomiast bardziej ochoczo przełączają kanał na programy sportowe, programy historyczne czy sensacyjne – dodaje Dorota Peretiatkowicz, liderka badania Kids’ Power z IQS, które jest partnerem badawczym Family Thinking Forum. Nie możemy jednocześnie zapomnieć o multitaskingu – szczególnie dzieci oglądając telewizję potrafią robić wiele czynności jednocześnie, często z wykorzystaniem smartfona.
We like it
Serwisy społecznościowe to komunikacyjna podstawa. Zarówno dzieci, jak i ich matki, korzystają z nich głównie po to, aby być w kontakcie ze znajomymi (dzieci 71%, matki 72%). Najpopularniejszymi, zarówno dla dzieci jak i ich rodziców, są: FB, Snapczat, Instagram oraz Twitter, z tą różnicą, że o ile z FB korzysta większy odsetek mam niż ich dzieci, to już w przypadku pozostałych serwisów widać tendencję zgoła odwrotną.
Źródło: Kids’ Power
Dzieciom, o wiele częściej niż rodzicom, media społecznościowe służą do bycia na bieżąco z najnowszymi trendami (30%), ciekawymi wydarzeniami (40%), dają im możliwość poznawania nowej muzyki (35%), czy umożliwiają dostęp do nowych gier i aplikacji (39%).
21% dzieci używa mediów społecznościowych, aby poznać opinie innych osób na temat marek i produktów.
Rośnie pokolenie bardzo świadomych konsumentów. Często wiedza dzieci na temat marek i produktów przez nie oferowanych jest większa niż u ich rodziców. Stają się równoprawnymi decydentami w rodzinach – uważa Błasiak. Potwierdzają to eksperci z całej Europy, którzy 16 listopada przyjadą do Warszawy na Family Thinking Forum, aby porozmawiać o konieczności zmiany kierunku myślenia z jednego, konkretnego decydenta na rodzinę jako całość.